René Dekker is fractie-assistent van ApOpa

3 februari 2023

Een Oosterwold-hater. Zo werd ik genoemd door een collega in de Almeerse Gemeenteraad. Ik durfde te beweren, dat een voortzetting van het experiment Oosterwold niet verstandig was. Bedacht in een periode, dat de grondverkoop stokte. Grote percelen grond. Voor, in eerste instantie, zo’n € 40,- per vierkante meter. 

Maar dan moest je wel zelf voor elektriciteit, water en riool zorgen. Samen met je buren een kavelweg aanleggen en zorgen voor “doorwaadbare” zones. Een tiende deel van de grond was voor bebouwing en de rest moest “stadslandbouw”  worden.
In eerste instantie kwam daar natuurlijk een bepaalde groep mensen op af, die de uitgangspunten ter harte nam. Maar… Inmiddels is door de woningcrisis de situatie nogal veranderd. Oosterwold is hot. En dat vooral door de nog steeds lage grondprijzen. Op dit moment zo’n € 100,-. Even verderop in Nobelhorst is dat € 900,-!

En natuurlijk kun je ook verwachten, dat de nieuwe bewoners van Oosterwold niet allemaal zo bevlogen zijn als de eerste groep. Ach… een paar fruitbomen, een paar kippen of een kruidentuintje voldoen toch ook aan het idee van stadslandbouw? Daarbij is er natuurlijk ook nog de mogelijkheid om je “landgoed” te verkopen.  Een vette winst is je deel. 

Tot zo ver de voordelen. Maar er zijn ook nadelen. Toen ik in 1978 in Almere kwam wonen, was de polder nog een zee van ruimte. Maar inmiddels is een groot deel volgebouwd. Zoveel ruimte is er niet meer. Dus we moeten zuinig zijn op dat overgebleven deel. Sociale woningbouw (huur of koop) is niet mogelijk. Veel bewoners zijn niet in staat of willen niet echt aan stadslandbouw doen. Verloedering dreigt. Tot nu toe wordt het gebied Oosterwold doorsneden door twee langgerekte polderwegen. De “doorwaadbare” zones zouden voor dwarsverbindingen moeten zorgen, maar als bezoeker van het gebied voel je je zeer ongemakkelijk als je die zones betreedt. Ik had zelfs het gevoel, dat je op de kavelwegen al met argusogen bekeken wordt. 

Enfin. Tot zo ver waren er voor de Gemeente Almere nog geen problemen. Maar die zijn er nu vol op. In 2018 al stelde Johan de Leeuw, raadslid van ApOpa, schriftelijke vragen over de riolering.  Uit de antwoorden bleek dat 68 van de 71 Iba’s (apparaten, die de plaats innemen van riolering) niet in orde waren. Inmiddels zijn dat er zo’n 1300. Maar het bleef de verantwoordelijkheid van de bewoners zelf. Twee maanden later kreeg het college een rapport, waarin te lezen viel, dat de gemeente Almere zorgplicht had. En dus wel degelijk verantwoordelijk was voor de riolering.

Maar het college had nu eenmaal, zoals de wethouder onlangs aangaf, een droom. Het experiment Oosterwold moest gewoon zo doorgaan. Dit onthutsende én onthullende rapport is op dat moment niet met de raad gedeeld! Je zou zeggen een doodzonde.  Maar ja, de collegepartijen steunen hun wethouders door dik en dun. Het enige wat voor hen nu telt, is vooruitkijken en hoe we het probleem gaan oplossen. Inmiddels betekent dat we zeker 60 miljoen euro nodig hebben om alsnog een riolering aan te leggen. En dat wordt vrijwel zeker een nog veel hoger bedrag. Wie gaat dat betalen? Dat wordt nog een hele puzzel. Maar dat het de stad geld gaat kosten, is zeker. En is het dan klaar? De volgende problemen zijn al opgeborreld. Slecht aangelegde kavelwegen en grote droogte in de zomermaanden zijn problemen die nu al onderzocht gaan worden.

De droom van de wethouder is een nachtmerrie geworden. En de inwoner van Almere is de dupe.

25 juli 2022

Begin Juli was het erop of eronder voor een gedeelte van de leerlingen in het voortgezet onderwijs. Het herkansen van eindexamens in de hoop of zij al dan niet niet een felbegeerd diploma kunnen bemachtigen. Veel leerlingen zijn al geslaagd met het afleggen van de examens in het eerste en tweede tijdvak. Daarvoor waren zelfs leerlingen op het VMBO eerder begonnen aan hun examens voor de profielvakken. Gelukkig kwam uit enkele hoeken aandacht voor de leerlingen die eerder waren begonnen. Waar is echter de aandacht nu?

Ik zie vanuit verschillende hoeken dat mensen geslaagd zijn voor hun school- of studiediploma. Mijn oprechte felicitaties aan deze leerlingen en studenten voor het bewijzen van hun kunde. Dit geluk mogen wij meer delen. Niet alleen negatief nieuws mag ons leven domineren, maar moet ook plaats maken voor momenten als deze. Ongeacht het type prestatie.

Ik weet nog dat de Meergronden in de vroegere jaren examenfeesten hield op een boot. Dit was een afsluiting voor de middelbare school-periode. Is dat nou zo bijzonder? Als ik het de mensen vraag die gegaan zijn, zeggen ze van wel. Echter, past dat eigenlijk nog wel in het beeld van vandaag?

RTL-nieuws had afgelopen week een onderdeel van een uitzending besteed aan het MBO. Waar ging het over? Dat het MBO minder aanmeldingen van nieuwe studenten had ontvangen. Waarom was dit nieuws? Er was een imagoprobleem. De mensen met een MBO-diploma zouden slecht verdienen, de status is niet positief en wat doe je nou eigenlijk op een MBO wat je nu niet kan op een HBO? Tja, wat vinden wij hier van? Zijn wij onderdeel van dat imagoprobleem?

Het antwoord is ja. U heeft rustig doorgelezen, waarvoor mijn dank. Het is u misschien al opgevallen, dat ik enkele schoolrichtingen heb benoemd, maar tegelijkertijd ook juist weer niet. Ik heb het VMBO en MBO benoemd, maar waar is de rest? In een poging het op te nemen voor het MBO kan ik ook weer het HBO te kort doen. In een poging het VMBO in een positief daglicht te brengen, brengen wij dan de rest van het VO in een minder positief daglicht of leg ik iets anders bloot?

Mag ik u een voorstel aanbieden? Is het een idee om alle prestaties even waardevol te zien, te erkennen en hen ook onder de daarbij horende schijnwerpers te plaatsen? Heeft u misschien een mooi gebaar voor al deze geslaagden? Misschien een Floriade-pas? Als u een (ex-)leerling of (ex-)student tegenkomt, praat dan met deze persoon over de behaalde prestatie. Misschien bent u binnenkort een positief moment rijker.

Met vriendelijke groet,

Jeffrey Verkaik

Onderwijsdeskundige ApOpa

3 juni 2022

Als er iets is waar Almeerse burgers zich in ons politieke gebeuren aan ergeren, dan is dat vaak de traagheid waarmee vooruitgang wordt geboekt. Vorige week leek dat eindelijk eens anders te gaan zijn.

Een op 12 mei door de PVV georganiseerde informatieavond over wooncoöperatie De Binnenhaven werd namelijk afgesloten door de voorzitter met de woorden: 'Ik weet niet of mijn fractie er iets mee gaat doen, maar ik zou ook iedereen willen uitnodigen om erover na te denken, als men het interessant genoeg vindt, om er meer handen en voeten aan te gaan geven. Het is een nieuwe raadsperiode en er is alle ruimte om dat soort initiatieven te gaan ontplooien.'

Die uitnodiging nam ApOpa serieus. En letterlijk. Té serieus, bleek ons later. En té letterlijk. Want we dienden, daarin gesteund door BIJ1 en FvD, een week later twee moties in met als doel om De Binnenhaven te steunen en daar ook snelheid in te krijgen, want de initiatiefnemers wachten al vijf jaar.

Om er dus handen en voeten aan te geven, want daar was immers een oproep toe gedaan. Verschillende fracties hadden het erover dat onze handelwijze 'niet netjes' was, dat we het onderwerp hadden 'gekaapt', maar onze actie vloeide voort uit oprechte beweegredenen.

We deden immers dat wat door de voorzitter werd geopperd, dachten we. En we hoorden daarnaast pas op 31 mei per brief dat we 'te hard van stapel liepen'. Nadat die mensen vijf jaar op vooruitgang moesten wachten? Dat vonden wij nou juist niet en daarom moest er vaart achter worden gezet, meenden we in alle onnozelheid. En we vinden nog steeds dat er in allerlei politieke kookpotten wat meer peper mag.

Tja, politieke mores. Best even wennen... 

Maar wethouder Lindenbergh zegde door onze moties gisteravond wel toe dat hij binnen een dag of vijf een concreet voorstel voor De Binnenhaven naar de Raad zal sturen. Dat hij er alle vertrouwen in had dat het goed zou komen. Dus dat was, door die moties, toch wellicht (tijd)winst voor het initiatief.

And now we wait...

Die vraag wordt ons met grote regelmaat gesteld. Sinds 16 maart broedt de VVD-kip op haar eieren en we kunnen wel stellen dat die niet makkelijk en snel tot frisse en vrolijke kuikens verworden.

Sterker nog, de kip heeft er twee uit het nest gekukeld, GL en het PvdA-gebroed, die daar wel heel verdacht lauwtjes op reageerden. De D66-, ChristenUnie-, Leefbaar-, CDA-, PvdD- en SP-kiekens zijn ook nog steeds niet aan het kwetteren geslagen, wat doet vermoeden dat er nog flink wat veren glad gestreken moeten worden.
Het wordt vast ook wel lastig wanneer straks dé partijen tegen de bomenkap toch echt zullen moeten inbinden. Want waar de VVD-haan victorie kraait, vallen geen spaanders maar hele stammen. 

Wanneer dé arbeiderspartij van de gelijkheid en de broederschap zal moeten aanvaarden dat je met de VVD niet voor 'het dakloze volk' doende bent, maar veelal met projectontwikkelaars en grootgrondbezitters om de tafel zit. 

En ondertussen hangt de Floriade-kiekendief te bidden, loerend op het eerste het beste kuiken dat het kopje uit de eierschaal steekt. En daar zal het vast niet bij blijven...
 

Met alle perikelen vanwege het vertrek van Franc Weerwind nog gierend door de gangen van het stadhuis, de naderende opening én het naderende echec van de Floriade in aantocht en de herrie rondom de benoeming van de interim-burgemeester zou een mens bijna vergeten dat er ook voor onze inwoners belangrijke zaken gaande zijn. 

Een daarvan is het zogenaamde 'inbreiden', ofwel het tussen bestaande woningen in meer woningen bouwen. Op het bestaande groen dus.

Dat is meer en meer tot tegenstellingen aan het leiden. Immers, de Almeerders die er al wonen, willen gewoon hun parkjes, groenstroken en voetbalveldjes behouden. De stad staat immers bekend om haar groen, toch? Of gaat 'growing green' alleen maar op als het de Floriade-fracties zou uitkomt?

Enfin, het is hoe dan ook een dilemma. Want terwijl we allemaal ons woongenot willen behouden, is er een schreeuwend tekort aan woningen. Niet alleen voor mensen die hier willen komen wonen, maar vooral voor de mensen die hier al wonen.

Onze jeugd staat al jaren ingeschreven voor een eigen plekje, maar er zijn geen huizen. Mensen die gezinsuitbreiding hebben gekregen, kunnen niet naar een noodzakelijke grotere plek. En mensen die een leeftijd hebben bereikt dat ze eigenlijk wel kleiner willen, kunnen hun huis wel makkelijk verkopen, maar er is niets kleiners voor hen om terug te kopen. En wat er beschikbaar komt, is wanstaltig duur geworden. 

Wat te doen? Er worden plannen gemaakt om meer, veel meer woningen te bouwen. Maar daar sneuvelt groen voor, iets wat partijen als de PvdD en de SP absoluut willen voorkomen. Wij zijn er ook niet blij mee, want wie écht iets tegen CO2 in de lucht wil doen, plant juist meer bomen in plaats van ze te kappen. Een duivels dilemma of kan het toch anders?

Het laatste woord is er in de gemeenteraad zeker nog niet over gezegd. Wij zijn benieuwd wat u ervan vindt.